واقعیت مجازی، دنیای شبیه سازی شده کامپیوتری است که می تواند تجربه ای را که در دنیای واقعی امکان تجسم ندارد را برای کاربر تداعی سازد.

این فناوری توسط دیوایس های متنوعی از قبیل هدست ویا تلفن های هوشمند و قابل ارائه می باشد.

تا چند سال پیش کمترکسی تصور می‌کرد واقعیت مجازی به چنان جایگاهی در برسد.

کماکان بسیاری از افراد تفاوت فناوری واقعیت مجازی(VR)  با فناوری واقعیت افزوده (AR)  را ندانسته و ایندو را باهم اشتباه می گیرند. درصورتیکه ایندو از لحاظ ماهیت و عملکرد بایکدیگر کاملاً تفاوت دارند.

به زبان ساده:

در VR، بیننده در محیط شبیه سازی شده غوطه ور می شود ولی در واقعیت افزوده فرد در محیط واقعی قراردارد و محتوای دیجیتالی بصورت لایه ای به اطراف وی اضافه می شود.

برای استفاده از این هدست ها، بیننده می بایست آن را بروی سرخود قراردهد تا با کمک لنزهای مخصوص تعبیه شده پیش چشم وی بتواند تصاویر Virtual Reality یا به اختصار VR را مشاهده نماید.

این تصاویر ممکن است بازی ویدئویی، فیلم سینمایی، بازدید یا گشت و گذار در یک مکان ویا حتی انجام یک عمل جراحی نیز باشد.

واقعیت مجازی انواع مختلفی دارد که در متداول‌ترین آن،  با حرکت سر، زوایای مختلفی از تصاویر مورد نظر به بیننده نمایش داده می شود و همین حالت باعث انتقال حس حضور در یک دنیای دیگر را به بیننده القاء میکند.

 میزان انتقال این حس ارتباط مستقیم با کیفیت هدست ها دارد و هرچقدر کیفیت هدست و تکنولوژی‌ بکار رفته در آن بالاتر باشد، به شکل بهتر و کامل‌تری منتقل می‌شود.